Pistill frá Slóvakíu - fyrsti hluti

Kjartan Maack hefur skrifað pistil um veruna um Ólympíuskákmót 16 ára og yngri. Hér má finna fyrsta hluta pistilsins. Framhald væntanleg.

-------------- 

Ólympíumót ungmenna yngri en 16 ára fer fram í Poprad, Slóvakíu dagana 22.júlí -29.júlí. Landsliðið er þannig skipað: 1.Vignir Vatnar Stefánsson (2171) 2.Bárður Örn Birkisson (2048) 3.Björn Hólm Birkisson (1977) 4.Hilmir Freyr Heimisson (1974) 5.Svava Þorsteinsdóttir (1313). 

Ferðalagið

Það voru nokkuð lúnir skákmenn sem lentu á flugvellinum í Búdapest laust eftir miðnætti aðfaranótt 21.júlí. Um tvö leytið komum við á hótelið sem mótshaldarar höfðu útvegað okkur og stóð til að halda ferðalaginu áfram til Slóvakíu klukkan 9 morguninn eftir.

Hótelið lofaði ekki góðu við fyrstu sýn, reyndar ekki við aðra sýn heldur. Aðalinngangur hótelsins var harðlæstur og ljósin slökkt. Við fundum dyrabjöllu og ýttum á hana. Stuttu síðar birti til í anddyrinu og hurðin opnaðist. Í dyrunum stóð hótelstjórinn með úfið hár, hálf lokuð augu og bara alls ekkert hress. Hann sagði eitthvað óskiljanlegt eins atkvæðis orð og gekk aftur inn, og við á eftir. Tók þá við posafarsinn. Korti liðsstjórans var rennt í gegn en posavélin neitaði að bregðast við með hefðbundnum hætti. Nokkur reikistefna skapaðist og varð niðurstaðan sú að greiðslan hafði ekki farið í gegn. Hressi hótelstjórinn reyndi aftur og aftur og aftur. Og svo aftur. Þá loks hrökk apparatið í gang eða allt þar til kom að því að prenta kvittun. Þá aðgerð neitaði apparatið staðfastlega að framkvæma. Hressi hótelstjórinn skipti þá um pappír og reyndi aftur. Þá slökkti kerfið á sér í hvert sinn sem PIN númerið var slegið inn. Þá bankaði hótelstjórinn hraustlega í apparatið. Þá loks spýttist út kvittunin, nema hvað það stóð ekkert á henni. Eftir nokkra rannsóknarvinnu kom í ljós að pappírsrúllan snéri öfugt í apparatinu. Hressi hótelstjórinn gaf þá frá sér nokkur hugljúf slavnesk orð, og eitt enskt; Shit! Allt hafðist þetta að lokum og íslenska liðið komst upp á herbergi fyrir klukkan þrjú. Fóru þá allir að sofa, nema liðsstjórinn sem hringdi umsvifalaust í embættismenn kortafyrirtækis síns til að kanna hve oft hann hafði greitt fyrir herbergin fjögur. Kom það ánægjulega á óvart að aðeins hafði verið tekið tvisvar af kortinu. Þegar upp var staðið veitti þetta sérstaka hótel okkur öllum nýja lífsreynslu. Enda hafði það allt til alls; faxtæki í lobbýinu, hermannabedda til að hvílast og bílaverkstæði undir herbergjunum. Allt hugsað til þess að herða landsliðið andlega fyrir átökin sem framundan voru.

Klukkan 9 morguninn eftir stóð íslenska liðið með töskur við vegarkantinn og beið þess að langferðabíll renndi í hlað. Klukkan 10 stóð íslenska liðið enn við sama vegarkant. Liðsstjórinn hóf þá að grennslast fyrir um orsakir þessarar seinkunar. Reyndist skýring mótshaldara einföld. Rússnesku bílstjórarnir tveir höfðu villst í Búdapest. Klukkan 11 voru þeir ennþá villtir. Þeir renndu loks í hlað, á fimmtán manna bíl með tengivagni fyrir ferðatöskur, um klukkan 12. Þegar rússnesku bílstjórarnir opnuðu hurðina á bílnum valt út allt byrjunarlið landsliðs Azerbaijan, og varamaðurinn líka. Liðsstjórinn lá rænulítill í öftustu sætaröð. Þeir hresstust eilítið við að fá vatnssopa og gátu þá lýst raunum sínum. Höfðu þeir setið vatnslausir í þessum fimmtán manna bakaraofni í 3 klukkustundir. Okkur þótti nokkuð vel af sér vikið að hafa keyrt frá Azerbaijan til Ungverjalands á aðeins þremur klukkustundum, en komumst fljótt að því að svo var ekki raunin. Þeir höfðu flogið frá heimaslóðum og lent á flugvellinum í Búdapest um morguninn hvar rússnesku bílstjórarnir biðu þeirra. Þeir voru sem sagt þrjár klukkustundir frá flugvellinum að hótelinu okkar, leið sem við fórum nóttina áður á sjö mínútum. Af þessu mátti ráða að bílferðin til Slóvakíu myndi ekki ganga snurðulaust fyrir sig.

Á leiðinni til Poprad lentu rússnesku bílstjórarnir upp á kant við “konuna” í google maps appinu og virtu ráð hennar ítrekað að vettugi. Fengum við því aukalega heila klukkustund um borð í heitum langferðabílnum; heila klukkustund aukalega af rússneskri dægurlagatónlist. Á einum tímapunkti er Rússarnir hófu að rífast um hvort beygja ætti til hægri eða vinstri þá mátti heyra einhvern farþegann raula stefið úr Klaufabárðunum. Þegar Poprad skiltið loks birtist og það glitti í Tatra fjöllin þá bentu Rússarnir sigri hrósandi í átt að borginni þar sem við ætluðum að tefla 9 skákir á Ólympíumóti ungmenna undir 16 ára. Þeir höfðu sigrað konuna í google maps.

Framhald væntanlegt þar sem fjallað verður um hverja umferð fyrir sig.

Kjartan Maack.