Enginn ævintýraendir

Það var enginn ævintýraendir á þátttöku Íslands á Ólympíuskákmóti undir 16 ára í borg hinna grænu garða, Singapore.

Andstæðingurinn í síðustu umferð var óheppilegur, svo ekki sé meira sagt, en það var skáksveit Uzbekistan sem settist andspænis okkur.  Sem kunnugt hafa skákmenn frá fyrrum  Sovétlýðveldunum það orð á sér að vera vel menntaðir og skákfræðunum og agaðir.

Við töldum því ekki líklegt að þeir myndu gera neitt vanhugsað í síðustu umferð eða sýna einhver þreytumerki.  Samt sem áður vorum við staðráðnir í að gefa ekki þumlung eftir og setja pressu á Uzbekana.

Að ná 2-2 úrslitum gegn svo sterkri sveit hefði verið frábært.  Ævintýradraumurinn var hinsvegar að við myndum allir tefla okkar bestu skákir og ynnum 3-1 eða meira.  Í því tilfelli var möguleiki á að lenda í einu af 6 efstu sætunum, en þau gefa verðlaun.

Ekki fór það svo vel.  Daði fékk unnið út úr byrjuninni og var við það að innbyrða vinninginn þegar hann lenti í svínslegu máttrikki.  Eina leiðin til að forðast mát var að gera ekki neitt - eða það sýndist honum.  Jafntefli varð því niðurstaðan.  Hugsanlega var til leið til sigurs í lokastöðunni, en það var erfitt að sjá hana og í liðakeppni sem þessari vilja menn ekki hætta á of mikið.

Á 1. borði lenti Sverrir í endataflssvíðingi, en hann lék eitthvað ónákvæmt og það nægði andstæðingi hans til sigurs.  Ingvar lagði allt í sölurnar á 2. borði og fórnaði liði, en það gekk því miður ekki upp.

Þegar þarna var komið við sögu var ljóst að enginn ævintýraendir yrði á þessari þátttöku okkar.  Fyrir okkur skipti í sjálfu sér ekki öllu máli hvort við lentum í 10. eða 20. sæti - aðalatriðið var að reyna að sýna sitt besta andlit og reyna að berjast við sterkustu sveitirnar á jafnréttisgrundvelli.

Engu að síður lét Matti ekki hugfallast á 4. borði, þó sveitin hefði að engu að stefna lengur.  Hann varðist í endatafli með peði minna og rétt missti ef jafntefli - ef hann hefði leikið hrók sínum á annan reit en hann gerði (en með sömu hugmynd) hefði jafnteflið verið tryggt.

Úrslitin því:

Ísland - Uzbekistan 0,5-3,5

Þegar þetta er skrifað er ekki ljóst í hvaða sæti sveitin endar.

Vinningar sveitarinnar: 20,5

1. borð:    Sverrir Þorgeirsson 4,5 af 9
2. borð:    Ingvar Ásbjörnsson 3 af 9
3. borð:    Daði Ómarsson 5,5 af 8
4. borð:    Helgi Brynjarsson 4 af 7
vm.:        Matthías Pétursson 3,5 af 7

Sverrir átt nokkuð jafnt mót.  Um miðbikið tapaði hann nokkrum í röð gegn sterkum andstæðingum, en svo tefldi hann sína bestu skák (rúmlega 100 leikja skák gegn Suður-Afríkumanninum) og rétti úr kútnum í kjölfarið.

Þetta verður sjálfsagt mót sem Ingvar vill gleyma sem fyrst.   Lánleysi hans var algjört.  Hvað eftir annað byggði hann upp betri stöður eða vinningsstöður, en glopraði því niður í jafntefli eða tap.

Daði byrjaði illa og tapaði tveimur fyrstu.  Þá fékk hann hvíld og kom hungraður til leiks og ef hann hefði unnið Uzbekann, hefði hann unnið allar eftir hvíldina.

Helgi og Matti tefldu báðir upp og ofan.  Þeir tefldu stundum ágætlega, en stundum síðra.

Fyrir utan það að vera góð keppni, er þetta mót tilvalið tækifæri til að kynnast skákmenntun annarra landa.  Ég hef áður vikið að kerfisbundinni þjálfun ungra barna hér í Suð-Austur Asíu, sem ég held að sé eitthvað sem við ættum að taka til athugunar á Fróni.

Þar fyrir utan má gera samanburð á íslensku skákmönnunum og hinum.  Íslendingarnir tefldu oft betur í endatöflunum á neðri borðunum.  Strákarnir voru gjarnan meira skapandi í aðgerðum sínum og eyddu meiri tíma en andstæðingar þeirra, sem virtust vera þjálfaðri í taktík og agaðri í tímanotkun og ákvarðanatöku.

Sú taflmennska sem Íslendingarnir sýndu var gjarnan skemmtilegri frá skapandi sjónarmiði, en mörg meistaraverkin eyðilögðust út af tímanauð eða taktískum yfirsjónum.  En þarna held ég að það komi til sögunnar að okkar menn hafa ekki notið jafn mikillar kerfisbundinnar þjálfunar í taktík á yngri árum.

Að lokum vil ég þakka öllum þeim fjölmörgu fyrirtækjum og einstaklingum sem styrktu okkur til ferðarinnar, svo og öllum þeim sem hvöttu okkur til dáða og hugsuðu til okkar.

Ekki síður vil ég þakka umsjónarmönnum skak.is - en síðan að netið hrundi á hótelinu hafa þeir séð um að birta allar fréttirnar héðan.

Ég held að þessi keppni sé góður vettvangur fyrir íslensk unglingalandslið og mér fyndist ekki óeðlilegt að stefnt væri að fara í slíka ferð annað hvert ár.  A.m.k. finnst mér ekki að það ættu að líða 10 ár þangað til farið verður næst, eins og nú hefur gerst.

Torfi Leósson

Athugasemd ritstjóra:  Íslenska liðið hafnaði í 17. sæti.  Indverjar urðu ólympíumeistarar.  

Ég vil þakka Torfa fyrir afar skemmtilega pistla sem gefa fréttum af skákmótum miklu meira heldur en bein fréttaskrif skrifuð heima á Íslandi!   Þetta er eitthvað sem Skák.is hyggst auka í framtíðinni. Takk kærlega Torfi!

 

Athugasemdir

[Jón Páll Haraldsson (IP-tala skráð) 11.8.2007 kl. 15:05]

Til hamingju með árangurinn og takk fyrir fréttir og stórskemmtilega pistla.  Góða ferð heim.

Jón Páll í Laugalæk.

[Torfi Leósson (IP-tala skráð) 11.8.2007 kl. 17:33]

Leiðrétting: Ég vil taka það fram að það var Skáksamband Íslands sem greiddi að nær öllu fyrir þessa ferð og sá um - í samstarfi við Skákskóla Íslands - um virkilega mikinn undirbúning fyrir sveitina. Skáksambandið sýndi mikla djörfung og framsýni með þeirri ákvörðun að senda sveit á mótið að mínu mati og á skilið miklar þakkir fyrir - a.m.k. frá mér!

Þess vegna er algjör klaufaskapur af minni hálfu að gleyma að geta þess sem mest gerði fyrir sveitina. Þetta er líkast því að gleyma kónginum á taflborðinu! Ég vona að sem flestir sjái þessa leiðréttingu mína og mun reyna að afsaka þessa gleymsku með þreytu (en eftir að mótinu lauk helltist yfir mig þreyta allra síðustu daga og ég skrifaði pistilinn strax eftir mótið - nú er hinsvegar komið netsamband á hótelinu aftur).

Kærar þakkir til stjórnar SÍ,

Torfi Leósson