Sjaldan er ein báran stök

Hér í Singapore er sjaldan ein báran stök - eða eins og heimamenn myndu segja: "It never rains but it pours".

Í 7. umferð mættum við liði Suður-Afríku.  Þetta er fjórða miðlungsliðið í röð sem við mætum.  Ávallt höfum við mætt ákafir til leiks, ákveðnir í að vinna 3-1 eða þaðan af stærra og komast aftur á efri borðin svo við getum sannað okkur í keppni meðal þeirra bestu.

En úrslitin urðu sem fyrr á annan veg.

Á 4. borði rambaði andstæðingur Helga á snöggan blett í byrjanaundirbúningi hans - og þetta var einmitt hættuleg byrjun þar sem það er dýrt að vera ekki með algjörlega allt á hreinu.  Tap var því niðurstaðan.

En sjaldan er ein báran stök, því Ingvar lenti líka í miklu klandri í byrjuninni og tapaði tveimur tempóum snemma.  Það er náttúrulega dýrt, sérstaklega þar sem andstæðingurinn heitir
Hercules (ég er ekki að grínast!).  Hercules þessi, sem er hrokkinhærður, bólugrafinn, risavaxinn unglingur - afskaplega viðkunnanlegur - sýndi engin grið og Ingvar varð að gefast upp eftir langa endataflsþjáningu.

Strákarnir náðu þó að svara fyrir sig.  Daði fékk Drekaafbrigðið í Sikileyjarvörn upp í þriðja skiptið í þessu móti.  Það fór eins og allar aðrar skákir hans í þessu hvassa afbrigði að sigurinn lenti hans megin og skipti engu máli þó hann tefldi með hvítt að þessu sinni.  Þetta var fjórði sigur Daða í röð.

Sverrir framkvæmdi hinsvegar einn fallegasta svíðing sem undirritaður hefur séð.  Fyrst virtist andstæðingur hans vera búinn að ná að þráleika í endatafli, en þá fann Sverrir brellna leið til að vinna skiptamun fyrir peð.  Að lokum kom upp endatafl þar sem Sverrir hafði hrók og peð gegn riddara og tveimur peðum.  Með því að setja andstæðinginn hvað eftir annað í leikþröng tókst Sverri að vinna bæði peðin, en þá var samt enn nokkur úrvinnsla eftir, því Sverrir var með kantpeð og andstæðingur hans lagði hvað eftir annað pattgildrur fyrir hann.  Sverri tókst þó að sjá við þessu öllu og hafði sigur og tryggði okkur þar með jafntefli í viðureigninni.

Annars má þess geta að liðsstjóri Suður-Afríku, sem er hinn viðkunnanlegasti náungi - hefur mikinn áhuga að fá Hróksmenn í heimsókn næst þegar þeir heimsækja Namibíu.  Það gæti án efa
verið sniðug hugmynd, því það virðist vera uppgangur í skákinni í Suður-Afríku.

En sjaldan er ein báran stök.

Eftir skák Sverris, sem var yfir 100 leikir, vorum við tveir einir eftir af íslenska liðinu og svo virðist sem síðasta rútan hafi farið án okkar.  Við þurftum því að labba meiripartinn af leiðinni heim. Síðan þegar á hótelið var komið var of seint til að vera að skrifa pistill.  Daginn eftir lá netaðgangurinn niðri.  Í dag tókst mér loksins að komast í internet hér á skákstaðnum.

Torfi Leósson