Haukur Angantýsson 1948-2012: Fáein minningarorð um meistarann frá Flateyri

Haukur Angantýsson skákmeistari verður jarðsunginn frá Guðríðarkirkju í Grafarholti föstudaginn 11. maí klukkan 15.

Meistarinn mikli frá Önundarfirði hefur teflt sína síðustu skák. Haukur Angantýsson kvaddi jarðlífið aðfararnótt 4. maí á 64. aldursári. Vinir hans og félagar í íslenskri skákhreyfingu minnast hans með söknuði, hlýju og virðingu.

Ég man eftir Hauki þegar hann var ungur og tápmikill á áttunda áratug síðustu aldar. Hann komst snemma í fremstu röð íslenskra skákmanna og var til dæmis í úrvalsliði ungmenna frá Norðurlöndum sem háðu mikla keppni við lið Sovétríkjanna árið 1968. Um sumarið hafði Haukur sigrað með yfirburðum á norrænu ungmennamóti, og þannig sýnt að hann var meðal efnilegustu skákmanna Vestur-Evrópu.

Haukur var vel nestaður gáfum og ómældum hæfileikum. Hann nam efnafræði í Þýskalandi og hafði skipstjórnarpróf frá Stýrimannaskólanum – ég veit ekki um aðra sem geta státað af slíkri tvennu. En skáklistin var köllun hans, og fyrir tilþrif sín við taflborðið verður Hauks minnst um ókomin ár.

Hann varð Íslandsmeistari 1976, og nokkrum sinnum hársbreidd frá því að vinna titilinn. Sigur hans á World Open í Fíladelfíu árið 1979 verður lengi í minnum hafður; þegar ungur og titillaus Íslendingur skákaði mörgum þekktustu stórmeisturum heims. Honum virtust allir vegir færir. En sitt er hvað, gæfa og gjörvileiki.

Við Haukur kynntumst á sjúkrahúsi fyrir meira en tveimur áratugum. Ég var þangað kominn í sálardrepandi leit minni að tilgangi lífsins, Haukur var að stríða við sjúkdóm sem löngum lagði dimman skugga yfir tilveru hans. Við tefldum 20 skáka einvígi – minnið, sá líknandi félagi, heldur því fram að ég hafi náð að vinna eina skák. Þá var Haukur að mestu hættur að tefla opinberlega, glíman við dimmuna dró þrótt úr hinum kraftmikla Vestfirðingi.

En uppgjöf virðist ekki hafa verið til í orðabók þessa fjölgáfaða skáksnillings, enda með blóð gamalla hákarlaveiðimanna í æðum. Enginn, sem ekki hefur reynt á sjálfum sér, veit hvílíka orku það útheimtir að stríða við sjúkdóm sem virðist ósýnilegur og ósigrandi.

Kannski var mesta afrek Hauks Angantýssonar, burtséð frá sigrum hans á stórmeisturum úr öllum hreppum jarðarinnar, að lifa með þeim innri vágesti sem tortímir öllum möguleikum til þess sem kallast eðlilegt líf. En gleymum því ekki: Hann átti margar ánægjustundir og augnablik tærrar hamingju.

Það var mikil gleðistund þegar Haukur skráði sig til leiks á Minningarmóti um Dan Hansson, sem fram fór í Ráðhúsi Reykjavíkur í febrúar 2002. Þetta var, að ég hygg, síðasta alþjóðlega skákmótið sem Haukur tók þátt í. Við Róbert Lagerman skipulögðum mótið til að heiðra minningu Danna vinar okkar, sem átti hugmyndina að stofnun Hróksins. Þarna voru 25 stórmeistarar, muni ég rétt, þeirra á meðal allir íslensku stórmeistararnir. Það sem gladdi okkur þó mest var að sjá Hauk Angantýsson aftur við taflborðið.

Seinna urðum við Haukur liðsfélagar, og hefði örugglega þurft að segja mér það tvisvar þegar pjakkurinn ég horfði agndofa á meistarann mikla í gamla daga. Þetta var þegar Haukur gekk til liðs við Skákfélag Vinjar, sem haldið er úti af fádæma atorku Arnars Valgeirssonar í Vin við Hverfisgötu. Haukur fór að venja komur sínar í Vin, og var fastamaður á mánudagsæfingum félagsins. Þar var Haukur jafnan sigursæll, og hann leiddi skáksveit Vinjar á Íslandsmóti skákfélaga í vetur. Þá var hann virkur í starfi heldri skákmanna og átti þar margar ánægjustundir.

Síðustu kappskákina tefldi Haukur við fornvin sinn og náfrænda, Sævar Bjarnason, alþjóðameistara, á Íslandsmótinu á Selfossi í mars. Báðir eru þeir meðal fremstu meistara íslenskrar skáksögu, og mér mun ávallt þykja sérstaklega vænt um myndina sem ég tók af þeirri epísku viðureign. Ungi snillingurinn frá Önundarfirði var orðinn roskinn og lífsreyndur, og hafði margt reynt í lífsins ólgusjó, en myndin sýnir meistara sem er öllu vanur, sem tekur sigri sem ósigri með jafnaðargeði.

Haukur var háttvís og hógvær, launkíminn og ljúfur í lund. Hann lætur eftir sig glitrandi skákperlur og endurminningasjóð, sem ávallt verður gott að leita í. Systkinum hans og öðrum ástvinum, skákfélögum og samferðamönnum, votta ég mína dýpstu samúð.

Gegnum þjáningarnar til stjarnanna.

Hrafn Jökulsson.

Haukur Angantýsson - Myndaalbúm

Athugasemdir

[Jón Þorvaldsson (IP-tala skráð) 11.5.2012 kl. 00:30]

Kæri félagi Hrafn.

Þessi minningarorð þín um Hauk Angantýsson láta engan ósnortinn.Vel fer á að snillingur mæli eftir snilling.

Bestu þakkir.